فراوانی و الگوی حساسیت پاتوژن‌های باکتریال ادراری در مراجعین پلی‌کلینیک تخصصی امام‌رضا (ع)اراک، سال 1392-1391

زمینه و هدف: عفونت دستگاه ادراری یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی است. درمان تجربی عفونت‌های ادراری به میزان قابل‌پیش‌بینی بودن عوامل به‌وجود‌آورنده این نوع عفونت‌ها و میزان آگاهی از الگوی حساسیت نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها متکی است. این مطالعه با هدف شناسایی عوامل به‌وجود‌آورنده عفونت دستگاه ادراری و بررسی میزان حساسیت آنها به        آنتی‌بیوتیک‌ها انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، طی مرداد ماه 1391 تا شهریور ماه 1392، از تمامی مراجعین سرپایی مشکوک به عفونت ادراری به پلی‌کلینیک تخصصی امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی اراک، نمونه ادرار جهت انجام آنالیز و کشت گرفته شد که از بین آنها، 750 بیمار دارای کشت مثبت بودند. شناسایی باکتری‌ها با استفاده از تست‌های استاندارد و میزان حساسیت آنها با روش دیسک دیفیوژن انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی‌تست، کای‌دو و فیشر با فاصله اطمینان 95% تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: فراوان‌ترین پاتوژن‌های جدا‌شده از بیماران: اشرشیا کلی (8/66%)، انتروباکتر (1/13%)، استرپتوکوک‌های غیرهمولیتیک (1/6%)، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (9/3%) و استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس (9/2%) بود. نتایج آنالیز میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی اشرشیا کلی به‌عنوان شایع‌ترین پاتوژن دستگاه ادراری به آنتی‌بیوتیک‌ها بدین شرح بود: کوتریموکسازول (1/55%)، نالیدیکسیک اسید (9/54%)، نیتروفورانتوئین (2/2%)، نورفلوکساسین (2/36%)، سیپروفلوکساسین (2/37%)، کوآموکسی‌کلاو (8/86%)، سفتی‌زوکسیم (8/18%)، جنتامایسین (5/30%)، سفیکسیم (5/30%)، سفتازیدیم (7/25%)، سفتریاکسون (6/25%)، سفوتاکسیم (5/37%). نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، به‌منظور انتخاب آنتی‌بیوتیک مناسب برای درمان تجربی عفونت‌های مجاری ادراری، بایستی طیف باکتریایی و حساسیت آنتی‌بیوتیکی پاتوژن‌های ادراری مدنظر قرار گیرد.